Nigdy bym się nie spodziewał, że październik może mnie tak zaskoczyć! Słońce prażyło jak w środku lata, a termometr pokazywał niewiarygodne 20 stopni! Żona, korzystając z tej pięknej pogody, wyruszyła na samotny spacer, podczas gdy ja jeszcze dosypiałem po nocnej zmianie. Obudziłem się, a w kuchni czekały na mnie szczegółowe instrukcje śniadaniowe zostawione przez moją troskliwą małżonkę. Na razie posiłki zaspokajają mój głód, więc jestem dobrej myśli. Po krótkim biegu zmienioną trasą, która prowadziła przez pola kukurydzy. Z dala od miejskiego zgiełku, wśród szumu wiatru i śpiewu ptaków, poczułem się naprawdę zrelaksowany. Zmęczenie po nocnej zmianie dawało o sobie znać, moje nogi zaczęły protestować. Ale nic straconego! W tym tygodniu mam jeszcze kilka okazji, żeby nadrobić zaległości treningowe.

W poniedziałek rozpocząłem kolejną nierówną walkę o zrzucenie kilku zbędnych kilogramów, tym razem wspiera mnie w tym żona. Ona w zasadzie przejęła kontrolę nad moim jadłospisem kierując się programami żywieniowymi z książek Magdaleny Makarowskiej. Już w poniedziałek dostałem do pracy spakowane pudełka na cały dzień i dokładną rozpiską co i kiedy zjeść. Dopóki nie będę przymierał z głodu, to w to wchodzę i karnie stosuję się do zaleceń. Myślę, że pierwsze efekty będę w stanie ocenić nie wcześniej niż po tygodniu. Dodatkową trudnością jest bez wątpienia zmianowy charakter mojej pracy.

Bardzo pracowity dzień, cały dzień coś się działo, nie miałem czasu się nudzić. Dużo czasu i energii kosztowało mnie wytłumaczenie pewnemu gościowi, jak działają komunikatory internetowe i że nie potrzeba znać numeru telefonu drugiej osoby, żeby do niej zadzwonić. Czułem się, jakby tłumaczył małemu dziecku, za co dostali nagrodę Nobla tegoroczni laureaci z fizyki.

Spokojna niedziela w pracy była okazją do potruchtania kilku kilometrów podczas przerwy na lunch. Zacząłem dość spokojnie, jakbym biegł bieg bazowy pod dyktando Garmina, czyli trzy pierwsze kilometry w tempie około 6:44 min/km. Nie wiedziałem wtedy jeszcze jaki dystans przebiegnę, planem minimum na niedzielę było - 5 kilometrów. W trakcie biegu czułem się bardzo dobrze, od trzeciego kilometra przyśpieszyłem do 6:25 min/km. Wtedy też wpadł mi do głowy pomysł, żeby wydłużyć dystans do co najmniej 7 kilometrów. Kiedy to osiągnąłem, to wciąż było mi mało, w sumie wyszło ponad 8 kilometrów. Był to mój najdłuższy dystans od marca. Kiedy kończyłem bieg, to nadal czułem niedosyt i miałem siły na więcej, ale moja przerwa w pracy już się kończyła.

W związku z tym, że zaplanowaliśmy na sobotę wyjazd do Brukseli, to zaplanowałem, że wstanę wcześniej i wyjdę pobiegać. Niestety łatwiej zaplanować, a trudniej jest zrealizować, odpuściłem bieganie. Dzień przerwy od truchtania może też być z korzyścią dla organizmu i okazją do regeneracji.

Żona będzie mnie głodzić, to znaczy jej ocenie będzie "nas" odchudzać, ale nie wiem, dlaczego przy opracowaniu diety kierowała się trzema książkami Magdaleny Makarowskiej, a odrzuciła najważniejszą książkę tej autorki, czyli "Jak odchudzić swojego mężczyznę, samej tracąc przy tym parę kilogramów". Kiedy ją o to zapytałem, to stwierdziła, że "tam są za duże porcje", wniosek z tego taki, że będzie mnie głodzić. :) Zobaczymy, jak to się potoczy, chciałbym wrócić do dwucyfrowej wagi, ale czy to się uda.