မြန်မာပြည်မြောက်ပိုင်းမှာတော့ မိုးတွေ ကောင်းချက်က အကုန်လုံးကို ဒုက္ခများ စေခဲ့သည်။ ချီဖွေ၊ ပန်းဝါ၊ ပူတာအို အစရှိသော မြို့များ၏ နေအိမ်၊ အဆောက်အဦများ ရေမှာမျောပါသွားသည်ကို အင်တာနက်မှာ မြင်တွေ့ရသည်။ စိတ်မကောင်းစရာ မြင်ကွင်းတွေပါ။ ရာသီဥတုဖောက်ပြန်ခြင်းသည် လူတို့၏ ပရောဂ ကြောင့် အများဆုံးဖြစ်သည်ဟု သိရသည်။

ကျွန်တော်တို့ရဲ့ အချစ်တော် Hive ကြီးကတော့ နီချက်က လန်ထွက်ဆိုသလို။ ပြားနှစ်ဆယ်မှ ဆက်ပြီးတက်ဖို့ စိတ်ကူးမရှိရော့လေသလား။ ပြားနှစ်ဆယ်အနီးမှာ တဝဲဝဲလည်နေသည်။ အခြားကွိုင်များစိမ်း၍ တက်သော်လည်း သူက ထုံးပေပေ။ တက်သလိုလို မတက်သလိုလိုနဲ့။ ကျွန်တော်တို့မှာလည်း သူဈေးတက်ရင် ပျော်ရ။ ဈေးကျတော့လည်း စာဖိရေး၍ ပိုစ့်တင် ခြင်းဖြင့် ကိုရွှေဟိုက် ဈေးတက်မည့်နေ့ကို စောင့်‌မျှော်နေရပေသည်။

သာမန်မိန်းမဟု ပြောရမလားဆိုတော့ အဲ့သလိုလဲ မဟုတ်ပြန်ပေဘူး။ အဲ သာမန် ထဲကတော့ သာမန်ပါပဲ။ သို့ပေသိ ထိုသာမန် ထဲကပင် သူမက အနည်းငယ်ထူးခြားသည်။ သူမကို စတွေ့စဉ်အချိန်က ကျွန်တော်သည် အသက်နှစ်ဆယ်ကျော်မှာ ဖြစ်သည်။ သူမကို စတွေ့စဉ်အချိန်က သူမ၏အလှကို သတိထား မိသည်။

ကျွန်တော့်အိမ် ခြံဝင်းအတွင်းမှာ ယခုတလော ခရုများကို တွေ့ရသည်။ ယခင်က အုတ်ရေကန်ဘေး အတွင်း၌သာ တွေ့ရသည်။ ယခုအခါမှာ ခြံဝင်း အတွင်း နေရာအနှံ့ တွေ့လာရသည်။ ညအခါမှာဆို သူတို့က လူသွားလမ်းပေါ်ထိ တက်လာသည်။ မြေကြီးပေါ်မှာ အစာရှာနေသည်မှ ခရုတို့က နယ်မြေချဲ့လာသည်။ သူတို့နယ်ချဲ့လာသည်က အကြောင်းမဟုတ်ပေသိ။ ကိုယ်တွေက လမ်းလျှောက် သည့်အခါ ညနေခင်းမှောင်သည့်အချိန် သူတို့ကို မမြင်မိ၍ တက်နင်းမိသည့်အခါ ရှိသည်။

ကျောင်းဖွင့်ချိန် စိန်ပန်းတွေလည်း မြေမှာကျဲပြန့်နေ။ စိန်ပန်းပြာ ပန်းမြို့တော်ဝယ် ဆိုတော့ကာ။ စိန်ပန်းနီ မန်းမြို့တော်ဝယ် ဆိုရမလား။ ကောင်းကင်မှာ မိုးသားများက မဲသလိုလို။ ဖြူသလိုလို၊ အဖြူပျက်အရောင်နဲ့ တိမ်စိုင်များက အနောက်မှ အရှေ့၊ မြောက်မှ တောင်သို့ လွင့်မျော နေသည်။ အဆိုပါ မိုးတိမ်များအောက်မှာ စိန်ပန်းနီများက ရဲရဲနီစွာ ပွင့်နေသည်။

မှဲ့ပြီဆို သူ့ရနံ့ကမွှေးကြိုင်နေသည်။ ချိုချိုအီအီ သူ့မွှေးရနံ့သည်က ကြိုက်နှစ်သက်သူအတွက် သွားရည်ကျစရာဖြစ်သည်။ သူအမည်က ပိန္နဲသီး သူ့အသီးက အပြင်ဖက်မှာ ဆူးကလေးများနဲ့ ဖြစ်သည်။ သူ့ဆူးက လူကို စူးစေသည့်တော့မဟုတ် အသားထဲ နစ်မြုပ်အောင်လည်း စူးသည့် ဆူးမျိုး မဟုတ်။ သို့ပေသိ သူ့အပြင်ကိုတော့ ဆူးလေများဖြင့် ကာရံထားသည်။